21 dec “We Leren Niet Meer Om Mens Te Zijn Maar Om Consument Te Zijn”
“We leren niet meer hoe het is om een goed mens te zijn, we leren hoe we een goede consument moeten zijn. Zo zit de samenleving nu in elkaar”. Dit zei een Indiase wetenschapper die twee dagen geleden bij me over de vloer was. We hadden het over mijn missie om zoveel mogelijk mensen te helpen een authentiekere en moediger versie van zichzelf te worden. “Vroeger in India had niet iedereen toegang tot onderwijs. Als een gezin wat geld had om één kind te laten leren dan werd hij naar een guru gestuurd. De guru leerde hem alles, van logisch nadenken en studeren tot yoga, meditatie en krijgskunsten. De guru leidde de student op tot compleet , eerzaam en nobel mens. Body, mind en spirit werden getraind. Vaak groeiden zijn studenten uit tot leiders, de morele bakens van de samenleving. Onze huidige instituten creëren eigenlijk alleen maar consumenten. Van jongs af aan worden we geleerd dat wat we hebben niet genoeg is. Alles moet maar meer.”
Dat we allemaal in de ban zijn van ons ego en het gevoel tekort te komen wist ik natuurlijk. Ook wist ik dat in tribale gemeenschappen de potentiële leiders al vroeg werden geselecteerd en jarenlang werden getraind door de meeste wijze ‘elders’. Maar ik wist eigenlijk niet dat wat ik probeer te bewerkstelligen zoveel lijkt op hoe het vroeger in India toeging. Dat er spirituele meesters rondliepen was me niet ontgaan maar dat die ook fysieke ontwikkeling verwachtten van hun studenten wist ik niet.
We kunnen de problemen van deze tijd niet oplossen met het bewustzijn dat de problemen creëerde. Ons collectieve probleem is niet de opwarming van de aarde, het is onze angst om tekort te komen die ons verhinderd het zelfgecreëerde probleem op te lossen. Als een stelletje machteloze consumenten kijken we weg of maken we ons druk om vervolgens weer verder te gaan met verdoven. We verdoven ons graag met werk, seks, entertainment, drank, drugs, social media, eigenlijk alles wat ons kan afleiden om maar niet te hoeven voelen. Teveel stilte is bedreigend want straks breekt het gewaarzijn door dat verdoven lijden is.
Voordat ik verder ga met vertellen hoe te gek en waardevol het is om uit dat patroon van verdoving te breken: ik ben jarenlang een hartstochtelijk fan geweest van geld, kleding, zonnebrillen, vrouwen en uitgaan. De oppervlakkigheid compenseerde ik met intellectuele interesse waardoor ik mezelf behoorlijk compleet en bijzonder vond: slim en cool tegelijk. Eigenlijk hield ik van aandacht en bevestiging en vertelde ik mezelf een verhaal over hoe goed ik was. Dat ik al die dingen nodig had om mijn pijn niet goed genoeg te zijn te verdringen: ik had geen flauw idee.
Ontwaken ging gepaard met een schreeuw en het gebeurde 15 jaar geleden. ‘Confronterend’ dekt de lading niet. Het beeld wat ik van mezelf had gecreëerd bleek gewoonweg niet te kloppen. Sterker, de diepere waarheid bleek ongeveer het tegenovergestelde. En dat doen we allemaal, ontdekte ik later. Uit angst voor kwetsbaarheid en machteloosheid creëren we een verhaal dat de illusie van grip geeft over ons leven. Onkwetsbaar en machtig, dat is hoogst haalbare. Hoe minder kwetsbaar we zijn, hoe minder macht de ander over ons heeft. Dat je leven een klinkklare leugen wordt waar je jezelf en de wereld 24/7 moet voorhouden dat het goed gaat, fantastisch zelfs, dat er altijd een innerlijke leegte overblijft die knaagt en dat je dus gedwongen bent dat knagende gevoel te verdoven, hadden we even niet overzien.
Ontwaken is niet leuk of makkelijk. Als dat zo was dan zouden we als mensheid niet hoeven doorgaan met het verwoesten van de planeet die ons voedt. Maar omdat we zo ontzettend goed zijn geworden in consumeren en overproduceren is ontwaken wel noodzakelijk geworden. 200 jaar geleden waren we nog met minder dan een miljard mensen op de aarde. Toen waren we ook bang en hebzuchtig en bereid om andere volkeren te onderdrukken of te vernietigen en alles af te pakken. En de spirituele tradities die nu nog levend zijn bestonden toen ook al. Sterker nog, de prachtige medemenslievende boodschappen, verspreid door enkele zeer verlichte zielen waren al effectief gecorrumpeerd tot machts- en geldbeluste instituten die hun versie van een religie aan de man brachten, nee oplegden. Maar als je goed zocht kon je een wijze, compassievolle leraar vinden. Dat was fijn en mooi geweest. Of je bleef gewoon een simpele burger die wilde dat zijn kinderen het beter kregen dan jijzelf. In beide gevallen zat er aan het einde van je leven gewoon nog vis in de zee. Anno 2019 weten we zeker dat als we doorgaan met onze lievelingsstrategie, struisvogelen en blind consumeren, de gevolgen binnen 30 jaar catastrofaal zijn.
“De eersten zijn de laatsten, wie nakomt gaat voorop” zei Jezus een kleine 2000 jaar geleden al. Paradoxje much? Niks daarvan, het is een waarheid als een koe. De mensen met wie het het meest fantastisch gaat zijn het minst gemotiveerd dat ter discussie te stellen. Als je genoeg geld kunt vergaren om de leegte naast je stress over je werk met leuke dingen te bezweren dan zal je wel gek zijn om een misschien wel pijnlijke confrontatie met jezelf te arrangeren, nietwaar? Toch is juist die zoektocht de meest waardevolle die je kunt maken in je leven. Het is de enige manier om uit te vinden wie er nou echt onder je zelfgemaakte masker zit en de enige manier om de leegte te leren begrijpen. Er is basic goodness in ons allemaal, een tijdloze, angstvrije goedheid. Als we die plek eenmaal aangeraakt hebben dan smelt het verlangen om consumerend door het leven te gaan als sneeuw voor de zon. Dat verlangen maakt plaats voor het verlangen een wezenlijke bijdrage te leveren aan de harmonie tussen jezelf en anderen en zo in harmonie leven met het grotere geheel. De voorwaarde is dat je blijft werken aan de harmonie in en met jezelf.
De angst om open te zijn over wat er in ons leeft is kolossaal. Niets kan mijn deelnemers aan de 100 Day Warrior meer in paniek brengen dan de gedachte dat andere mensen zouden kunnen lezen wat ze nu echt allemaal voelen. Het is zo paradoxaal want we ontmoeten voortdurend waardering en bewondering voor diepgevoelde openheid en oprechtheid. Bovendien doen we onszelf geweld aan als we ons anders presenteren dan we in werkelijkheid zijn. We schamen ons consequent voor het mooiste dat we hebben te geven: onze eigen waarheid, het echte, actuele verhaal achter het masker. Het is het meest ontwapenende en bevrijdende wat we hebben.
Ik wil graag dat er over 30 jaar nog planten, dieren, schone lucht, schoon water en veel wijze en compassievolle mensen zijn. Er komt een kindje aan en ik wil hem later niet hoeven uitleggen dat ik geen vinger heb uitgestoken. Ik kan helpen mensen zichzelf beter laten begrijpen en zich moediger en eerlijker door het leven te laten bewegen. Ik hoop dat door capabele mensen te trainen in openheid en kwetsbaarheid er een nieuw soort leiderschap ontstaat die uiteindelijk impactvol zal blijken. Hopelijk bereiken we op tijd het bewustzijnsniveau dat we nodig hebben om de schade die we onszelf en de planeet met ons blinde consumeren hebben berokkend te helen.
Dus als je een echt waardevol kerstcadeau overweegt, en je je ook ongemakkelijk voelt bij dat consumptiekeurslijf waarmee we onszelf verdoofd houden en de planeet uitputten, en je het gevoel hebt dan mijn verhaal oprecht en doorleefd is, dan is misschien deelnemen aan de 100 Day Warrior in januari een optie. Ik kan je helpen jezelf terug te vinden, om de beste versie van jezelf te worden in 100 dagen. Je zult een mooier mens worden.
“100DW heeft mij sterker en energieker gemaakt zowel fysiek als mentaal. Ik ben niet eerder zo uitgeaagd om mijzelf echt te leren kennen.” – Rozan D.
“De 100 Day Warrior is een reis zonder eindbestemming die iedereen zou moeten maken” – Marcia Lek-Teeken.
“Een levensveranderende ervaring! Inspirerend, motiverend en soms prikkelend” – Erik Tournoij.
“De 100DW heeft mij duizenden spiegels voorgehouden waarvan ik het bestaan niet wist” – Rob Coppen
“De mentale training heeft mij vooral veel inzicht gegeven in mijn eigen verdedigingsmechanismen. Ik ben daar geduldig en met zachte hand doorheen geleid zodat ik ze los durfde te laten. Er is nu veel meer ruimte voor openheid en warmte waardoor ik me privé en tijdens werk meer verbonden voel en waardevollere gesprekken voer. Erg fijn voor mezelf maar ook voor mijn omgeving.” – Kerstin K.
“De 100DW heeft mij een spiegel voorgehouden, in plaats van mijn angst te negeren ben ik mijn grootste angst gaan herkennen, aangegaan en.. ik heb hem overwonnen!” – Anouk M.